Kifoza
Da bi mogli razumeti nastanak progresije i lečenja kifoze i lordoze bitno je poznavanje osnovnih biomehaničkih principa položaja kičmenog stuba u prostoru. Stabilnost i postojanost sagitalnih krivina kičmenog stuba određuju koštane, ligamentarne i mišićne strukture, čijim se međusobno usklađenim delovanjem održavaju fiziološke krivine kičmenog stuba. Mišići svojim delovanjem mogu privremeno menjati položaj kičmenog stuba u prostoru, koji je međutim predodređen koštano-ligamentarnim strukturama.
Kifoza je definisana kao poremećaj zakrivljenosti kičmenog stuba u sagitalnoj (antero-posteriornoj) ravnini kod kojeg konveksnost torakalnog (grudnog) dela kičmenog stuba prema nazad prelazi normalne fiziološke granice (>20 – 45 stepeni). Time leđa dobijaju blago okrugli izgled i postaju bolna, a u najtežim slučajevima kifoza može uzrokovati probleme sa radom srca i pluća.
Glavne karakteristike kifoze su: glava savijena prema napred - ispred vertikalne linije, položaj ramena napred i pojačana pogrbljenost, uvučen grudni koš, lopatice istaknute i odvojene od kičmenog stuba, te mlitav i ispupčen stomak.
Vrlo je važno razlikovati kifotično loše držanje od kifoze. Kod kifotičnog držanja radi se samo o poremećaju držanja tela koje se promenom držanja i kontrakcijom muskulature može ispraviti. Međutim kod kifoze su prisutne strukturne promjene na pršljenovima, ligamentima i vertebralnoj muskulaturi.
Tačan uzrok nastanka kifoze nije poznat. Ona može nastati zbog oštećenja prednjeg nosećeg stuba (infekcija, prijelomi, osteoporoza), malformacija (morfološki defekt organa) pršljenova, a spominju se i neuromuskularni uzroci.
U zavisnosti od uloge I definicije faktora u itiologiji kifoze se dele na:
Konstitucionalne - genetski uslovljene, najčešće se stabiliziju nakon prestanka koštanog rasta,
Posturalne - nisu deformiteti nego anomalije držanja tela tj. kifoza je fleksibilna i može se korigovati promenom položaja tela ili voljnim kontrakcijama mišića,
Idiopatske - uzrok je nepoznat a posebno su izražene u vreme adolescencije.
Razlikujemo još adaptacijske, kongenitalne, posttraumatske, kifoze kod tuberkuloze i ostalih infekcija, kifoze kod Behterevljeve bolesti i kifoze kod metaboličkih distrofija.
Za dijagnozu kifoze koristi se, kao i kod skolioze, test pretklona. Pacijent napravi pretklon kod kojeg ako je prisutna kifoza jedan deo leđa vidljivo "štrči". Od ostalih metoda koristi se i konturometrijska metoda te rendgenska dijagnostika.
.
Da bi mogli razumeti nastanak progresije i lečenja kifoze i lordoze bitno je poznavanje osnovnih biomehaničkih principa položaja kičmenog stuba u prostoru. Stabilnost i postojanost sagitalnih krivina kičmenog stuba određuju koštane, ligamentarne i mišićne strukture, čijim se međusobno usklađenim delovanjem održavaju fiziološke krivine kičmenog stuba. Mišići svojim delovanjem mogu privremeno menjati položaj kičmenog stuba u prostoru, koji je međutim predodređen koštano-ligamentarnim strukturama.
Glavne karakteristike kifoze su: glava savijena prema napred - ispred vertikalne linije, položaj ramena napred i pojačana pogrbljenost, uvučen grudni koš, lopatice istaknute i odvojene od kičmenog stuba, te mlitav i ispupčen stomak.
Vrlo je važno razlikovati kifotično loše držanje od kifoze. Kod kifotičnog držanja radi se samo o poremećaju držanja tela koje se promenom držanja i kontrakcijom muskulature može ispraviti. Međutim kod kifoze su prisutne strukturne promjene na pršljenovima, ligamentima i vertebralnoj muskulaturi.
Tačan uzrok nastanka kifoze nije poznat. Ona može nastati zbog oštećenja prednjeg nosećeg stuba (infekcija, prijelomi, osteoporoza), malformacija (morfološki defekt organa) pršljenova, a spominju se i neuromuskularni uzroci.
U zavisnosti od uloge I definicije faktora u itiologiji kifoze se dele na:
Konstitucionalne - genetski uslovljene, najčešće se stabiliziju nakon prestanka koštanog rasta,
Posturalne - nisu deformiteti nego anomalije držanja tela tj. kifoza je fleksibilna i može se korigovati promenom položaja tela ili voljnim kontrakcijama mišića,
Idiopatske - uzrok je nepoznat a posebno su izražene u vreme adolescencije.
Razlikujemo još adaptacijske, kongenitalne, posttraumatske, kifoze kod tuberkuloze i ostalih infekcija, kifoze kod Behterevljeve bolesti i kifoze kod metaboličkih distrofija.
Za dijagnozu kifoze koristi se, kao i kod skolioze, test pretklona. Pacijent napravi pretklon kod kojeg ako je prisutna kifoza jedan deo leđa vidljivo "štrči". Od ostalih metoda koristi se i konturometrijska metoda te rendgenska dijagnostika.
.
Нема коментара:
Постави коментар